Blog został przeniesiony

To już niemal rok odkąd blog zniknął z tego adresu, jednak postanowiłam to tym przypomnieć raz jeszcze, a nuż ktoś nie zaktualizował zakładek...

Teraz rezyduję pod adresem

YADIS.PL

Zapraszam Was serdecznie w nowe miejsce :)

Read More

Moje knitting loom

Jakiś czas temu chwaliłam się na Facebooku nowym nabytkiem - udało mi się znaleźć wymarzone knitting loom w stacjonarnym sklepie we Wrocławiu. Wprawdzie koszt był większy niż w wypadku zakupów na angielskim Amazonie, jednak dostępność od ręki była warta dopłaty :)

Tak czy inaczej zestaw 4 podłużnych knitting loomów zamieszkał ze mną...

Mam je mniej więcej od miesiąca, więc już mogę coś powiedzieć na ich temat:

1. Niestety, samo się nie robi
Mam mało czasu, więc niezależnie czy dziergsm na drutach, czy na loomie, to i tak mało powstaje. Wydaje mi się jednak, że robienie prostych kawałów dzianiny i tub jest znacznie szybsze.

2. Gruba włóczka to podstawa
Rozstaw bolców wymaga włóczki mniej więcej 100g/100m, inaczej pomiędzy oczkami tworzy się drabinka z luźnych nitek. W sumie to może być fajny efekt, jednak jeśli jrst zamierzony. Niestety nie mam wystarczająco dużo takich tłustych motków, więc trochę oszukuję łącząc kilka różnych nitek lub korzystając z włóczki z włosem.

3. Podobno da się na tym dziergać wszystko
Na pewno można wykorzystywać loomy na trzy sposoby - do tworzenia dzianiny prostej, na okrągło i podwójnej. Ostatnio przeglądam.dużo tutoriali na Youtube na ten temat (mam nawet stworzoną osobną playlistę - wrzucam, może się komuś przyda).
Póki co trudno mi w to uwierzyć, ale podobno można w ten sposób dziergać niektóre wzory patentowe i strukturalne, a nawet wrabiać warkocze! Pożyjemy, zobaczymy...

Read More

Co dalej?

Im dłużej nie piszę, tym trudniej jest mi się zabrać za kolejny wpis. Tęsknię za blogiem, tęsknię za Wami, nawet coś dziergam w międzyczasie, ale szczerze powiedziawszy jest tego bardzo mało, bo cierpię ostatnio na wieczny niedoczas (etat, szkolenia i klienci skutecznie pochłaniają moje dni). Ale to jeszcze nie jest najgorsze... Nawet gdy zdążę już coś zrobić, to nie mam jak zrobić temu sensownych zdjęć, bo rano śpieszę się do biura, a gdy wracam wieczorem jest już ciemno...

Dlatego mam do Was pytanie, czy będą przeszkadzały Wam zdjęcia robione po ciemku, tzn. przy sztucznym oświetleniu, które raz na jakiś czas (pewnie co któryś weekend) będę uzupełniać fotkami przy dziennym świetle?

Wiem, że takie fotki są słabe, żółte i zazwyczaj nie widać za bardzo co na nich jest, ale póki co mam do wyboru taką ilustrację postów lub zawiedzenie bloga na kołku co najmniej na najbliższe kilka miesięcy, a tego bym bardzo nie chciała.

Czekam zatem na Wasze opinie w komentarzach.

Read More

Spotkanie drutowe w e-dziewiarka.pl

Na spotkaniu jak zawsze było super. Tym razem wydaje mi się, że gości było nieco mniej, ale i tak można było podziergać i pogadać o włóczkach w doborowym towarzystwie. Milo spędziłam czas, a moje zapasy włóczkowe wzbogaciły się o 2 motki włóczki Angel, która jest mi potrzebna do skończenia szala dla babci oraz 3 motki skarpetkowej wełny w kolorze czekoladowym, z których powstanie czapka dla mojego mężczyzny.

Jako dowód kilka zdjęć ze strony sklepu:

 

W drutowych projektach widać niewielkie postępy, postaram się pokazać je w najbliższym tygodniu. A póki co wracam do łóżka wychorować się do końca, bo z Warszawy wróciłam z jakimś paskudnym wirusem. 

Read More

Zmiany i plany...

Nie pisałam od dawna, stęskniłam się za Wami i myślę sobie, że może i Wam trochę mnie brakowało przez ten czas... Tak czy inaczej czasu mam jeszcze mniej niż przy poprzednich postach. Otóż oprócz etatu mam też na głowie dodatkową pracę - otóż całkiem przypadkiem zostałam szkoleniowcem, co ogromnie mnie cieszy! Zarabiam teraz na życie opowiadaniem o rzeczach, które uwielbiam i które bardzo mnie pasjonują, co uważam za świetny układ. Tak czy inaczej pochłania to do reszty mój czas wolny. Właściwie nie mam czasu ani siły na nic. Dziergam mało, ale mimo wszystko coś tam powstaje. Niestety, gdy wracam z pracy to zazwyczaj jest już ciemno, więc nie mam kiedy robić zdjęć tego, co powstało. Nie mam też kiedy klecić postów na bloga...

A co do planów to mogę Wam tylko powiedzieć, że horyzonty otworzyły się przede mną naprawdę szerokie. Uświadomiłam sobie i przemyślałam trochę spraw (długie przejazdy środkami komunikacji zbiorowej sprzyjają spoglądaniu na sprawy z dystansu, porządkowaniu i planowaniu). Zdecydowałam, że czas wreszcie zrobić nie jeden, a od razu dwa kroki do przodu...

Czas wolny w najbliższym roku będę chciała poświęcić na przemyślenie i realizację kolekcji autorskiej dzianiny, wraz z koncepcją całej marki modowej, która docelowo miałaby stać za tymi projektami. Plany te mam w głowie już od dłuższego czasu, jednak dopiero niedawno uświadomiłam sobie, że jeśli będę myśleć kategoriami małej firmy i utrzymywania się z pracy swoich rąk, to nigdy nie mam szans urosnąć. Zatem planować trzeba z rozmachem, co właśnie czynię :)

A pierwszym krokiem na drodze do tego, co chcę osiągnąć, będzie szkoła projektowania ubioru w Warszawie, gdzie planuję rozpocząć naukę od przyszłego roku. Na razie waham się pomiędzy dwoma możliwościami i pewnie ostateczna decyzja podjęta zostanie na podstawie portfela, bo jeden z wyborów jest znacznie bardziej kosztowny i po prostu nie wiem czy dam radę finansowo.
Trzymajcie zatem kciuki :)

A na koniec, żeby nie było, że zmuszam Was tylko do czytania i nie ma żadnych obrazków... Oto moja najnowsza produkcja - komplet czapka i otulacz w kolorze intensywnego, ciemnego fioletu:

Czapka jest dość długa, można ją wywinąć, a otulacz jest po prostu idealny! Doskonały ze względu na grubość, szerokość, długość... Muszę powiedzieć, że robiłam ten zestaw bez żadnych konkretnych planów, w ramach relaksu i odpoczynku, no i na pewno nie z myślą, że będzie dla mnie. Ale przymierzyłam go po wykończeniu i koniec! Komplet zostaje u mnie tym bardziej, że mam fioletowe buty zimowe (Może ktoś pamięta je z zeszłego roku? Pokazywałam je na blogu, taka byłam dumna z zakupu...), więc będzie super pasować.

Włóczka to Madame Tricote Tango, 100% akryl, 100g/120m. Zużyłam na ten komplet 2 motki w całości (zostało mi może ze 3 metry włóczki, nawet nie było z czego zrobić pomponu do czapki...). Dziergałam na drutach 7 mm. Komin ma jakieś 60 cm obwodu i 35 cm wysokości. Czapka jest standardowa, obwód to około 45 cm, a wysokość jakieś 25 cm.

A dziś po południu idę na spotkanie robótkowe do sklapu e-dziewairka.pl :) Już nie mogę się doczekać!
Jutro natomiast czeka mnie wyjazd do Warszawy...

Read More

Kocie uszka ^.,.^

Czasami człowiek musi, inaczej się udusi...

No i u mnie tak jest z uszkami - niby jestem dorosła, poukładana i sensowna, ale tak na prawdę czasem wychodzi ze mnie straszny dzieciuch. Uszka chciałam sobie kupić już na wrocławskim konwencie fantastyki Polcon 2012, ale mi się nie udało, bo cały zapas sprzedał się zanim w ogole tam dotarłam. No i od tego czasu uszka nie dawały mi spokoju.

No i w weekend w ramach pocieszania po rozczarowaniu ceną wełny na wymarzoną opończę - 85 złotych za metr (sic!) - kupiłam sobie trochę sztucznego futerka i trochę polaru :) No i niewiele myśląc popełniłam sobie jedną sztukę uszek. Trochę im wprawdzie brakuje do perfekcji, ale jak na pierwszy raz uważam, że jest naprawdę w porządku.

Przód:

Tył:

Detal:

Ps. To na pewno nie będą moje ostatnie uszka...

Read More

Dywanik łazienkowy na szydełku

Dywanik łazienkowy na szydełku robi się od piątku, bo zaczęłam go w ramach buntu przeciwko kurteczce z resztek. Po raz kolejny życie pokazuje, że nie nadaję się do długoterminowych projektów i po prostu mnie one nudzą. Na piątkowym spotkaniu na Facebooku zamiast dalej dziergać biały sweter wzięłam się za szybką i potrzebną robótkę.

Inspiracja była całkiem nietypowa - lubię śmieszne i odjechane akcenty na co dzień w domu, więc stwierdziłam, że zamiast zwykłego, okrągłego dywanika będę miała w łazience Angry Birds! Niestety pole manewru mam trochę ograniczone, bo kafelki mam w różowe ciapki, a fugi są wiśniowe, więc wybór padł na czerwonego ptaszora. Pomyślałam, że przynajmniej będę miała wesołe poranki :)

Do produkcji użyłam pokazywanych ostatnio (i częściowo już posortowanych) włóczek od Ewy, więc to kolejna korzyść, bo kłębki ze strychu stają się czymś przydatnym, przestają zajmować niepotrzebnie miejsce i będą wykorzystywane na co dzień.

Na chwilę obecną dywanik wygląda tak:

Niestety aparat dziś na wszelkie możliwe sposoby uprzykrzał mi życie, więc musiałam sobie radzić komórką. Następnym razem obiecuję lepsze fotki, ale teraz po prostu chciałam się pochwalić tym co zrobiłam. Dywanik w każdym bądź razie spełnia swoją funkcję, jest bardzo gruby i ciepły.

Dla porządku dodam tylko, że szydełkowałam na szydełku 12mm korzystając jednocześnie z 12-13 nitek.

Read More

Spotkanie wymiankowe

W ostatnią sobotę spotkałam się z Ewą z bloga Świat Amalii w celu wymiankowym.
Po raz kolejny okazało się, że rzeczy mi zbędne mogą się okazać dla kogoś prawdziwym skarbem. Pokochałam wymianki jeszcze bardziej niż wcześniej!

Dla porządku napiszę, że pozbyłam się różnych serwetek i drewienek do decoupage, bo wyrosłam z tej techniki w międzyczasie, do mojego kartonika dorzuciłam też trochę scrapkowych przydasi, bo moja przygoda z tą dziedziną nie dawała satysfakcjonujących mnie rezultatów. Dorzuciłam też kilka książek robótkowych, głównie o hafcie,bo i tak nigdy nie wygospodaruję czasu na naukę, przy okazji pozbyłam się też resztki mulin, które zalegały w domu. Ale najważniejsze jest to co dostałam w zamian - 5 ogromnych worków pełnych włóczek, w sumie około 600 litrów różnych kłębków.

Jestem w trakcie przeglądania moich skarbów i segregowania ich kolorystycznie. Zastanawiam się co z nich zrobię... Na pewno się nie zmarnują, bo ostatnio mam wielką ochotę na dzierganie wielonitkowych dzianin podobnych do mojej recyclingowej kurtki.

No i jeszcze kila słów o spotkaniu z Ewą. Muszę przyznać, że czas spędziłam bardzo miło, okazało się też, że wspólna pasja jest wystarczającą płaszczyzną porozumienia, by przełamać pierwsze lody. Świetnie nam się gadało i mam nadzieję, że będziemy mieć jeszcze ku temu okazję, a spotkanie było pierwszym z wielu.

Read More

Popłoch wśród trupów w szafie

Temat zabawny, ale w środku tym razem trochę konkretów.
Chyba wreszcie znalazłam sposób na niedokończone projekty (zwane UFO od angielskiego unfinished object lub bardziej swojsko, trupami z szafy, bo leżą tam przez wieczność i usilnie staramy się o nich zapomnieć)
Kto śledzi bloga od dłuższego czasu,ten wie, że wykańczanie nie jest moją mocną stroną, często też porzucam długoterminowe projekty, ale przeprowadzka okazała się pod tym względem zbawienna, bo wreszcie udało mi się wygospodarować podręczne miejsce, w którym leżą rozgrzebane robótki. Oto komoda:

 

A tak wygląda jej wnętrze:

 A w niej 3 szuflady, z ktorych każda mieści robótki w różnych stadiach ukończenia. Im niżej, tym gorzej. Dzięki takiemu układowi udało mi się właściwie od ręki skończyć już dwa projekty, które czekały tylko na wszycie nitek. Z kolejnymi sprawa też wygląda coraz lepiej...

Żeby nie być gołosłownym oto zdjęcia skończonych robótek. Najpierw szal pomponikowy:

No i superdługi szalik z nietypowej fantazyjnej włóczki - jest bardzo obszerny ma około 25 centymetrów szerokości i prawie 3 metry długości, więc jest się czym owijać. Oto on:

Przybyło też trochę białego swetrzyska z recyclingu, ale dziś już nie mam siły na sesję zdjęciową, więc pokarzę postępy przy najbliższej okazji. Mam nadzieję, że teraz znów będzie mi łatwiej znaleźć czas na blogowanie, bo przeprowadzkowe zamieszanie chyba można już uznać za zakończone, podobnie jak zmianę pracy, która przyplątała się w międzyczasie i zajęła mi cały dostępny czas, bo przez miesiąc ciągnęłam półtora etat. Na szczęście wszystko się unormowało, a fakt, że teraz codziennie dojeżdżam do pracy przez mniej więcej godzinę powoduje, że mogę bez problemu znaleźć czas na tworzenie szkiców postów w MPK, a potem jedynienadawać im ostateczny szlif na komputerze, co pewnie od dziś będzie miało miejsce. I na koniec muszę powiedzieć Wam w sekrecie, że strasznie za Wami tęskniłam...

Read More

Spotkanie drutowe i Angel

Spotkanie drutowe po raz kolejny odbyło się w ostatnią sobotę w siedzibie sklepu e-dziewiarka we Wrocławiu. Jako, że nie mam daleko i trudno jest mi wyobrazić sobie przyjemniejszy sposób na spędzenie sobotniego popołudnia, to oczywiście popędziłam na spotkanie w podskokach. Miałam napisać o nim wcześniej, ale ostatnio jestem dość zajęta i dopiero dziś znalazłam chwilę. Zdjęcia z posta pożyczyłam ze strony sklepu, bo własnych fotek nie posiadam.

Zacznę od jedynego zdjęcia na którym widać mnie całą - oto dowód, że rzeczywiście tam byłam. Proszę pomińmy milczeniem moją minę...

Znalazłam się na jeszcze jednej fotce i ona w ogóle jest mistrzostwem świata, same zobaczcie:

Spotkanie zaowocowało oczywiście zakupami - do domu przytaszczyłam metalowe druty Addi 1,5 mm z żyłką 80cm, drewniane druty 2 mm z żyłką 80cm z Knit Pro oraz niespodziewanie 5 motków bambusa z Alize, bo jak wymacałam jeden z przyniesionych szali, to stwierdziłam, że koniecznie muszę mieć z tego czegoś top na lato. Przekornie kupiłam sobie więc 250 gram kłębków w kolorze czarnym, idealnym na upały... Nawet mam już pomysł na wzór, ale o tym może więcej jak słowo stanie się ciałem, czyli jak zacznę dziergać.

Muszę powiedzieć jeszcze o tytułowym Angelu - otóż uśmiechnęło się do mnie szczęście i w mufince znalazłam niespodziankę. Oczywiście nie był to kłębek, tylko karteczka, ale efekt finalny to 25 gram cienowanego super kid mohairu z jedwabiem - Angel Prints Debbie Bliss, które zamieszkało ze mną. Jest cudowne i fantastyczne, no i w ogóle cud, miód i orzeszki... 

Oczywiście spotkanie jak zawsze mnie natchnęło do robótkowania, więc mimo nawału zajęć w ciągu ostatniego tygodnia wieczorami dziergam sobie, co stanowi miłą odmianę po tygodniach, kiedy druty leżały walnięte w kąt.

Dzięki kilku godzinom w sobotę i odrobinie troski w ciągu tygodnia rękawy alpakowego małego sweterka dodziergały się już niemal do pachy i chociaż są na styk, to jestem z nich zadowolona, więc jeszcze tylko główka rękawa (AAA! Na pomoc! Będę to robić po raz pierwszy!) i pierwsza część sweterka będzie oficjalnie uznana za skończoną.

No a teraz trochę więcej o Angelu...
Wczoraj wieczorem przerażona perspektywą wykańczania rękawów stwierdziłam, że muszę dać sobie czas na przemyślenie i zacząć coś innego. Od razu pomyślałam o wygranym kłębku, bo on taki śliczny i taki samotny... Wzięłam się zatem za moje nowe brytyjskie książki (napiszę może o nich więcej w najbliższym czasie) w poszukiwaniu wzorów, narzuciłam oczka i dziergam border. Do tego dołożę prawdopodobnie gładkie wykończenie szalikowe o łezkowanym kształcie - wymyśliłam sobie, że ostatecznie będzie to średnio szeroki ażurowy brzeg w paski (moj Prints jest pięknie cieniowany), a do tego środek w jednolitym kolorze z tej samej palety - prawdopodobnie błękitnym lub zielonkawym. Kształt pewnie będzie zbliżony do popularnego Semele czy Annis. Na razie nie ma tego dużo, ale coś już widać (przerobiłam 20 rzędów):

Jakby się ktoś pytał o kłębek, to jest i owszem...

No i to chyba tyle na dziś.

Read More